H ιδέα και μόνο της δημιουργίας αλλά και κατασκευής ελληνικού οχήματος φαντάζει ως ένα όνειρο που δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Παλαιοτέρα στη χώρα μας κατασκευάζονταν οχήματα, με κλασικό παράδειγμα το Pony (και αρκετά άλλα όχι τόσο γνωστά), ωστόσο στη σύγχρονη εποχή και με τον «πόλεμο» των εταιρειών κολοσσών στον χώρο του αυτοκινήτου θεωρείται υπερβολικά δύσκολο να μπούμε σε τόσο βαθιά νερά.
Σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είναι μεγάλη χώρα, δεν διαθέτει αυτοκινητιστική κουλτούρα και οι επενδύσεις δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, ιδίως την εποχή που ζούμε.
Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που πάνε κόντρα στο ρεύμα έχοντας όραμα και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Όσο και να ακούγεται περίεργο, κάποιοι επιστήμονες προσπαθούν να κάνουν το αδύνατο δυνατό, αλλά δεν τους δίνονται τα κατάλληλα όπλα, εφόδια και βοήθεια για να πετύχουν πράγματα που μπορεί να μείνουν στην ιστορία και να αλλάξουν την καθημερινότητα.
Στο zougla.gr έχουμε αφιερώσει πολλά ρεπορτάζ για την κατασκευή του σύγχρονου Pony, του οποίου αναμένουμε να ξεκινήσει η παραγωγή το 2015.
Σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είναι μεγάλη χώρα, δεν διαθέτει αυτοκινητιστική κουλτούρα και οι επενδύσεις δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, ιδίως την εποχή που ζούμε.
Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που πάνε κόντρα στο ρεύμα έχοντας όραμα και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Όσο και να ακούγεται περίεργο, κάποιοι επιστήμονες προσπαθούν να κάνουν το αδύνατο δυνατό, αλλά δεν τους δίνονται τα κατάλληλα όπλα, εφόδια και βοήθεια για να πετύχουν πράγματα που μπορεί να μείνουν στην ιστορία και να αλλάξουν την καθημερινότητα.
Στο zougla.gr έχουμε αφιερώσει πολλά ρεπορτάζ για την κατασκευή του σύγχρονου Pony, του οποίου αναμένουμε να ξεκινήσει η παραγωγή το 2015.
Από το... τραπεζομάντιλο στην επένδυση
Εκτός όμως από αυτό, υπάρχουν και άλλες ριζοσπαστικές προτάσεις, όπως αυτή του σχεδιαστή Ηλία Σελέκου, τον οποίο συναντήσαμε και μιλήσαμε για ένα ξεχωριστό και σύγχρονο όχημα. Η ιδέα του ξεκίνησε σε ένα τραπεζομάντιλο (!) ταβέρνας, πάνω στο οποίο σχεδίασε το δικό του όχημα. Η συγκεκριμένη ταβέρνα βρισκόταν στην Αντίπαρο. Βλέποντας λοιπόν να κυκλοφορούν στα στενά δρομάκια και στις παραλίες γουρούνες και ΑΤV, πάντρεψε καταστάσεις και δημιούργησε ένα ξεχωριστό όχημα για μετακινήσεις εντός πόλης. Αρχικά βασίστηκε σε εκδοχή οχήματος με τρεις ρόδες, όμως η συνέχεια και οι μελέτες έδειξαν πως οι τέσσερις ρόδες προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια και καλύτερα αποτελέσματα.
Με τη βοήθεια φίλων και άλλων σχεδιαστών, εξέλιξε το μοντέλο Play δημιουργώντας προτάσεις και λύσεις: εντός πόλης, offroad, επαγγελματικό, περιπολικό, και φυσικά ενοικιαζόμενο για τους καλοκαιρινούς μήνες, κυρίως στα νησιά. Η μελέτη βασίστηκε στην ηλεκτρική τεχνολογία, με τις μπαταρίες να είναι ικανές να κινήσουν το ελληνικό όχημα για τουλάχιστον 120 χιλιόμετρα. Το εν λόγω ηλεκτρικό όχημα, με μήκος κοντά στα 2,5 μέτρα, έχει διάταξη θέσεων 1+1, με τους επιβάτες να κάθονται ο ένας πίσω από τον άλλο. Στα σχέδια υπάρχει πρόταση για διάταξη θέσεων 1+2, ενώ ανάλογα με τον τύπου του αμαξώματος η διάταξη αλλάζει.
Εκτός όμως από αυτό, υπάρχουν και άλλες ριζοσπαστικές προτάσεις, όπως αυτή του σχεδιαστή Ηλία Σελέκου, τον οποίο συναντήσαμε και μιλήσαμε για ένα ξεχωριστό και σύγχρονο όχημα. Η ιδέα του ξεκίνησε σε ένα τραπεζομάντιλο (!) ταβέρνας, πάνω στο οποίο σχεδίασε το δικό του όχημα. Η συγκεκριμένη ταβέρνα βρισκόταν στην Αντίπαρο. Βλέποντας λοιπόν να κυκλοφορούν στα στενά δρομάκια και στις παραλίες γουρούνες και ΑΤV, πάντρεψε καταστάσεις και δημιούργησε ένα ξεχωριστό όχημα για μετακινήσεις εντός πόλης. Αρχικά βασίστηκε σε εκδοχή οχήματος με τρεις ρόδες, όμως η συνέχεια και οι μελέτες έδειξαν πως οι τέσσερις ρόδες προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια και καλύτερα αποτελέσματα.
Με τη βοήθεια φίλων και άλλων σχεδιαστών, εξέλιξε το μοντέλο Play δημιουργώντας προτάσεις και λύσεις: εντός πόλης, offroad, επαγγελματικό, περιπολικό, και φυσικά ενοικιαζόμενο για τους καλοκαιρινούς μήνες, κυρίως στα νησιά. Η μελέτη βασίστηκε στην ηλεκτρική τεχνολογία, με τις μπαταρίες να είναι ικανές να κινήσουν το ελληνικό όχημα για τουλάχιστον 120 χιλιόμετρα. Το εν λόγω ηλεκτρικό όχημα, με μήκος κοντά στα 2,5 μέτρα, έχει διάταξη θέσεων 1+1, με τους επιβάτες να κάθονται ο ένας πίσω από τον άλλο. Στα σχέδια υπάρχει πρόταση για διάταξη θέσεων 1+2, ενώ ανάλογα με τον τύπου του αμαξώματος η διάταξη αλλάζει.
Πόσο συμφέρουσα όμως θα μπορούσε να είναι μια τέτοια επένδυση; Αξίζει ή όχι; Θα αγόραζε ο κόσμος ένα τέτοιο όχημα; Στις εύλογες ερωτήσεις απαντά ο Ηλίας Σελέκος: «Τεχνολογικά, αν το δει κανείς σε σύγκριση με μια παραγωγή αυτοκινήτων μερικών εκατοντάδων χιλιάδων μονάδων με καλούπια και πρέσες, χιλιάδες περιφερειακά εξαρτήματα, εξαντλητικές και χρονοβόρες διαδικασίες εγκρίσεων, τεστ πρόσκρουσης κ.ο.κ., η επένδυση σε ένα μικρό ηλεκτρικό όχημα φαντάζει ιδανική σε τεχνολογικό και οικονομικό μέγεθος. Αν στην πρώτη περίπτωση η επένδυση είναι της τάξεως των δεκάδων δις ευρώ, στη δεύτερη περίπτωση η επένδυση είναι της τάξεως των 2-3 εκατομμυρίων ευρώ (+/-), με μερικές δεκάδες εκατοντάδες μονάδες τον χρόνο κατά περίπτωση και απόσβεση (+/- ) στα 5 χρόνια. Τα εξαρτήματα ενός ηλεκτρικού οχήματος είναι σαφώς πολύ λιγότερα και το μόνο εξάρτημα που έχει υψηλό κόστος είναι ο συσσωρευτής. Φυσικά, όσο περισσότερα εξαρτήματα μπορούν να κατασκευαστούν στον τόπο παραγωγής του ηλεκτρικού οχήματος τόσο θα αυξάνεται και η προστιθέμενη αξία του προϊόντος».