Το "this is England" είναι μια ταινία που έμαθα καταλάθος και ευτυχώς δηλαδή, αφού είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που ...
είδα εδώ και καιρό. Σκιαγραφεί την Αγγλία του 80΄ ή την Ελλάδα του σήμερα. Μια ταινία διάρκειας 1.30ωρων , με τόσο βαθιά μηνύματα που αδιαμφισβήτητα δεν σε αφήνουν αδιάφορο ή ασυγκίνητο. Θίγοντας θέματα όπως ο πόλεμος και η απώλεια αγαπημένων προσώπων από αυτό, το ρατσισμό και το φασισμό, τη μετανάστευση καθώς και το τέλμα στο οποίο οδηγείται σταθερά μια χώρα και ένας λαός, η ταινία αυτή καταφέρνει να μας προβληματίσει, ενώ συνάμα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια.
Βλέποντας αρχικά την ταινία, τα πρώτα 30΄, νόμιζα πως πρόκειται για μια χλιαρή απομίμηση του "clockwork orange" του Kubrick , που θέλει να μας περάσει το μήνυμα μιας πιο μικροαστικής, παρακμιακής Αγγλίας του 83΄, που έχει χάσει πια τη πρωτοκαθεδρία της Ευρώπης από τους Γερμανούς και τους Γάλλους. Όχι, δεν μιμείται τίποτα, καταθέτει με καθάριο τρόπο μια Αγγλία άγνωστη σε μένα, μια Αγγλία που βρίσκεται σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τέλμα, μια Αγγλία που η γενιά μου δεν γνώρισε, δηλαδή ένα αδύναμο και ταραγμένο νησί. Οι διαρκείς αλληγορίες, όπως το ότι ενώ οι Βρετανοί ήταν εξαγριωμένοι με την "εισβολή" των μεταναστών στη χώρα τους, την ίδια στιγμή μάχονταν για την δική τους εισβολή στα νησιά Φόκλαντς της Γεωργίας, αλλά και η σκηνοθετική ματιά του Shane Meadows( Dead man's shoes, A room for Romeo Brass) σε συνδυασμό με τους άψογους υποκριτικά νεαρούς πρωταγωνιστές, δεν θα μπορούσαν παρά να με κάνουν να συγκινηθώ, παθιαστώ και αγαπήσω αυτή την ταινία.
Κάτι τέτοιες ταινίες είναι που με αγγίζουν και με μελαγχολούν, γιατί είναι πραγματικές, ρεαλιστικές και όχι κατασκευάσματα της ανθρώπινης φαντασίας, αλλά της ζωής. Μελαγχολώντας λοιπόν και γράφοντας αυτά τα λόγια σας προτείνω να την δείτε, να μάθετε λίγα πράγματα για την Αγγλία του 80΄και αν θέλετε να μελαγχολήσετε ή μάλλον να προβληματιστείτε για το μέλλον και την ιστορία που εμείς θα αφήσουμε και την ταινία που εμείς θα γυρίσουμε.
Enjoy watching........
Βλέποντας αρχικά την ταινία, τα πρώτα 30΄, νόμιζα πως πρόκειται για μια χλιαρή απομίμηση του "clockwork orange" του Kubrick , που θέλει να μας περάσει το μήνυμα μιας πιο μικροαστικής, παρακμιακής Αγγλίας του 83΄, που έχει χάσει πια τη πρωτοκαθεδρία της Ευρώπης από τους Γερμανούς και τους Γάλλους. Όχι, δεν μιμείται τίποτα, καταθέτει με καθάριο τρόπο μια Αγγλία άγνωστη σε μένα, μια Αγγλία που βρίσκεται σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τέλμα, μια Αγγλία που η γενιά μου δεν γνώρισε, δηλαδή ένα αδύναμο και ταραγμένο νησί. Οι διαρκείς αλληγορίες, όπως το ότι ενώ οι Βρετανοί ήταν εξαγριωμένοι με την "εισβολή" των μεταναστών στη χώρα τους, την ίδια στιγμή μάχονταν για την δική τους εισβολή στα νησιά Φόκλαντς της Γεωργίας, αλλά και η σκηνοθετική ματιά του Shane Meadows( Dead man's shoes, A room for Romeo Brass) σε συνδυασμό με τους άψογους υποκριτικά νεαρούς πρωταγωνιστές, δεν θα μπορούσαν παρά να με κάνουν να συγκινηθώ, παθιαστώ και αγαπήσω αυτή την ταινία.
Κάτι τέτοιες ταινίες είναι που με αγγίζουν και με μελαγχολούν, γιατί είναι πραγματικές, ρεαλιστικές και όχι κατασκευάσματα της ανθρώπινης φαντασίας, αλλά της ζωής. Μελαγχολώντας λοιπόν και γράφοντας αυτά τα λόγια σας προτείνω να την δείτε, να μάθετε λίγα πράγματα για την Αγγλία του 80΄και αν θέλετε να μελαγχολήσετε ή μάλλον να προβληματιστείτε για το μέλλον και την ιστορία που εμείς θα αφήσουμε και την ταινία που εμείς θα γυρίσουμε.
Enjoy watching........
Ευτυχία Παπαθανάση